D'Sag vo dä Ribi-Häx
Vor alte Zeytä isch uf dr Alp Wirzweli ä Häx gsi. Si isch ä bsundrigi Wätterhäx gsi, hed chenne uverschant beesi Wätter mid schneeweysem Hagu und ufsätigem Räge zwägreise.
Einisch hed si ai wieder es Wätter gmacht gha. Brandschwarz wie ne Ruesstili isch es cho uberem Arvigrad, und gschittet heds wie mid Mälchtere.
I einer Taibi hed das Weyb z’obersch im Mättewald e Ribi aazeerd, isch druif uife ghocked und mideme weeliche Ghubeet durnidsi gritte gägä Daleweyl und hed welle das ganz Derfli samtem Stedtli ubersaare.
Wo das d’Dalleweyler Guugger gherd hend, sinds gleitig zämmegstande und hend afe guuge und schränze, afe paikne und trummele, ä so scheen, dass es der Häx dur all Glieder und ihre eyschalt ubere Riggä gfahre isch.
I einere Freid hed si glärmed: «Es wär doch Sind und schad um dere Leyt!» Si hed ihre Häxerock vom Wind la uifpludere, hed dr Bäse g’chert und isch fir immer dervo gritte.
D’Guugger aber sind regurächt uisgflippt und hend zunenand gseid: «Ribihäx? Ribihäx?»
Das wär doch ä Name grad fir eys! Oder nid?!
1989 verfasst von Alfred Ehrler